Skjaldarmerki:
Þegar Ísland var undir stjórn Noregs vorum við með sama skjaldamerki og þau. Síðan þá hefur skjaldarmerkið þróast í núverandi mynd.
Það var gott að hafa skjaldarmerki á herbúningnum sínum svo maður gat séð hverjir voru vinir og hverjir ekki þegar var verið að berjast.
Til er rit úr Heimskringlu Snorra Sturlusonar um skjaldbera, skjaldamerkið okkar Íslendinga og hún fjallar um það þegar konungur nokkur bauð kunningja sínum að sigla til Íslands og freista alls sem var þar. Hann gekk um landið og þar mætti hann alls konar ófreskjum. Hann mætti fyrst á vesturlandi dreka sem hafði í för með sér alls konar skordýr og pöddur sem voru frekar ógnvekjandi og blésu á hann eitur. Svo fór hann yfir á Eyjafjörð. Þar mætti hann fugli, eða réttara sagt, gammi sem var svo stór að hann náði svo langt sem augað eygði. Hann hafði einnig í för með sér fugla af öllum stærðum og gerðum. Fór hann svo inn í Breiðafjörð og þar mætti hann uxa nokkrum sem hafði fjölda annara dúra með sér og fór að æpa á hann. Þar næst fór hann suður á Reykjanes og mætti hann þar risa sem var svo stór að hann bar höfuðið hærra en hin hæstu fjöll. Hann hélt á járnstaf og hafði með sér jötna. Og eftir þessa reisu um landið varð hann smeykur og ákvað að flýja land.
Skjaldarmerkið er með mynd af öllum þessum landvættum.
Árið 1919 var ákveðið hvernig skjaldamerkið skildi líta út. Það var ákveðið að hafa myndir af landvættunum, með íslenska fánanum og kórónu að ofan. En síðan var ákveðið að breyta skjaldarmerkinu þegar við fengum lýðveldi. Það var öðruvísi grunnur á myndinni og kórónan var tekin í burtu. En ennþá var mynd af landvættunum og íslenski fáninn.
Á undan skjaldarmerkinu eins og það er í dag var fálkamerkið. Það leit þannig út að það var mynd af fálka á bláum grunni og ákvað konungur þetta. Á þessum tíma og enn í dag þykir fálki vera mjög höfðingjalegt dýr og þótti mönnum þetta gífurlega tignarlegt.
Þegar konungur kom í heimsókn um sumarið 1921 til Íslands bar hann með sér svona fána og stofnaði Hinu íslensku fálkaorðu og er hún byggð á mynd af fálka.
Á undan fálkamerkinu var þorskamerkið. Það var hætt að nota það í byrjun 19. aldar þegar fálkamerkið var í notkun. Það er óvitað hvenær þorskamerkið komst í notkun hjá Íslendingum og hvaðan það kom. Það var gert innsigli árið 1592 sem Dana konungur hafði verið að undirbúa og leit það þannig út , það var gert úr silfri og með hausaðan þorsk sem ber kórónu og í hring utan um sem á stendur SIGILLVM INSVLÆ ISLANDIÆ eða innsigli eyjarinnar Íslands (Birgir Thorlacius 2014: Ágrip af sögu skjaldarmerkis Íslands).
Þegar Ísland var undir stjórn Noregs vorum við með sama skjaldamerki og þau. Síðan þá hefur skjaldarmerkið þróast í núverandi mynd.
Það var gott að hafa skjaldarmerki á herbúningnum sínum svo maður gat séð hverjir voru vinir og hverjir ekki þegar var verið að berjast.
Til er rit úr Heimskringlu Snorra Sturlusonar um skjaldbera, skjaldamerkið okkar Íslendinga og hún fjallar um það þegar konungur nokkur bauð kunningja sínum að sigla til Íslands og freista alls sem var þar. Hann gekk um landið og þar mætti hann alls konar ófreskjum. Hann mætti fyrst á vesturlandi dreka sem hafði í för með sér alls konar skordýr og pöddur sem voru frekar ógnvekjandi og blésu á hann eitur. Svo fór hann yfir á Eyjafjörð. Þar mætti hann fugli, eða réttara sagt, gammi sem var svo stór að hann náði svo langt sem augað eygði. Hann hafði einnig í för með sér fugla af öllum stærðum og gerðum. Fór hann svo inn í Breiðafjörð og þar mætti hann uxa nokkrum sem hafði fjölda annara dúra með sér og fór að æpa á hann. Þar næst fór hann suður á Reykjanes og mætti hann þar risa sem var svo stór að hann bar höfuðið hærra en hin hæstu fjöll. Hann hélt á járnstaf og hafði með sér jötna. Og eftir þessa reisu um landið varð hann smeykur og ákvað að flýja land.
Skjaldarmerkið er með mynd af öllum þessum landvættum.
Árið 1919 var ákveðið hvernig skjaldamerkið skildi líta út. Það var ákveðið að hafa myndir af landvættunum, með íslenska fánanum og kórónu að ofan. En síðan var ákveðið að breyta skjaldarmerkinu þegar við fengum lýðveldi. Það var öðruvísi grunnur á myndinni og kórónan var tekin í burtu. En ennþá var mynd af landvættunum og íslenski fáninn.
Á undan skjaldarmerkinu eins og það er í dag var fálkamerkið. Það leit þannig út að það var mynd af fálka á bláum grunni og ákvað konungur þetta. Á þessum tíma og enn í dag þykir fálki vera mjög höfðingjalegt dýr og þótti mönnum þetta gífurlega tignarlegt.
Þegar konungur kom í heimsókn um sumarið 1921 til Íslands bar hann með sér svona fána og stofnaði Hinu íslensku fálkaorðu og er hún byggð á mynd af fálka.
Á undan fálkamerkinu var þorskamerkið. Það var hætt að nota það í byrjun 19. aldar þegar fálkamerkið var í notkun. Það er óvitað hvenær þorskamerkið komst í notkun hjá Íslendingum og hvaðan það kom. Það var gert innsigli árið 1592 sem Dana konungur hafði verið að undirbúa og leit það þannig út , það var gert úr silfri og með hausaðan þorsk sem ber kórónu og í hring utan um sem á stendur SIGILLVM INSVLÆ ISLANDIÆ eða innsigli eyjarinnar Íslands (Birgir Thorlacius 2014: Ágrip af sögu skjaldarmerkis Íslands).