Saga íslenska fánans:
Sögu Sjálfstæðisbaráttunni fylgdi einni barátta fyrir íslenskan fána. Það tók þónokkurn tíma að ákveða hvernig fáninn átti að vera, og sumir gerði ekki greinarmun á fána og skjaldarmerki.
Á þingvallarfundi 1885 var ályktað að Ísland þyrfti að vera með sértakan verslunarfána. Sjórnskipunarlaganefndin flutti sama sumar frumvarp til laga um þjóðfána fyrir Ísland í neðri deild Alþingis. Í frumvarpinu var sett fram tillaga að útliti fánans en það varð ekki útrætt, en þarna kom fram tillaga um þrjá liti, bláan, rauðan og hvítan sem síðar urðu í fánanum. Á næstu árum komu fram ýmsar fánatillögur, m. a. tillaga Matthíasar Þórðarsonar á fundi í Stúdentafélagi Reykjavíkur 27.september 1906. Matthías sem síðar varð þjóðminjavörður kom með hugmynd um hvítan kross í bláum feldi með rauðum krossi innan í hvíta krossinum. Litirnir áttu að tákna fjallablámann, ísinn og eldinn. Einar Benediktsson skáld kom einnig með tillögu að fána með hvítum krossi á bláum feldi.
Sögu Sjálfstæðisbaráttunni fylgdi einni barátta fyrir íslenskan fána. Það tók þónokkurn tíma að ákveða hvernig fáninn átti að vera, og sumir gerði ekki greinarmun á fána og skjaldarmerki.
Á þingvallarfundi 1885 var ályktað að Ísland þyrfti að vera með sértakan verslunarfána. Sjórnskipunarlaganefndin flutti sama sumar frumvarp til laga um þjóðfána fyrir Ísland í neðri deild Alþingis. Í frumvarpinu var sett fram tillaga að útliti fánans en það varð ekki útrætt, en þarna kom fram tillaga um þrjá liti, bláan, rauðan og hvítan sem síðar urðu í fánanum. Á næstu árum komu fram ýmsar fánatillögur, m. a. tillaga Matthíasar Þórðarsonar á fundi í Stúdentafélagi Reykjavíkur 27.september 1906. Matthías sem síðar varð þjóðminjavörður kom með hugmynd um hvítan kross í bláum feldi með rauðum krossi innan í hvíta krossinum. Litirnir áttu að tákna fjallablámann, ísinn og eldinn. Einar Benediktsson skáld kom einnig með tillögu að fána með hvítum krossi á bláum feldi.
Fánatillögur voru ræddar á þingi 1911 og 1913 og í kjölfar þingloka 1913 bar Hannes Hafstein þáverandi ráðherra fánamálið undir konung.
Kristján konungur úrskurðaði um sérfána fyrir Ísland 22.nóvember 1913, þ.e. fána sem mætti nota á Íslandi og í íslenskri landhelgi. Jafnframt tiltók hann að nýr konungsúrskurður mundi úrskurða um gerð fánans þegar ráðherra væri búinn að kanna óskir Íslendinga um gerð hans. Hann ætlaðist einnig til að fáninn yrði ekki líkur fána annars lands svo tekið væri eftir og kom það í kjölfar umræðna um að bláhvíti fáninn líktist heldur mikið gríska fánanum.
Ráðherra skipaði fánanefnd 30.desmeber 1913 sem að lokum sló tillöguna um bláhvíta fánann út af borðinu en lagði þess í stað til að kosið yrði á milli tillögu Matthíasar og svo fána sem væri hvítur með heiðbláum krossi og hvítri og blárri rönd utan báðu megin. Nefndin var viss um að konungur myndi samþykkja annan hvorn. Áttu þó ýmsir eftir að takast á um gerð fánans og ári síðar neitaði konunar að staðfesta fánagerðina. Það var svo 19.júní 1915 sem loks var gefinn út konungsúrskurður sem ákvað gerð fánans. Gerð hans var eins og tillaga Matthísar Þórðarsonar, þ.e. hvítur kross á bláum feldi með rauðum krossi innan í hvíta krossinum.
Það var svo ekki fyrr en 1.desember 1918 sem sérfáninn varð að fullveldisfána eftir konungsúrskurð daginn áður um að Ísland yrði fullvalda. Fáninn varð nú lokst þjóðfáni Íslands sem mundi blakta frá þessum degi yfir íslenska ríkinu (Birgir Thorlacius 2014: Ágrip af fánans).