Gamli sáttmáli:
Um miðja 13. öld gengu Íslendingar til samninga við Noregskonung til að leysa langvarandi deilur á milli höfðingjaættanna hér á landi. Sá samningur sem gerður var kallaðist Gamli sáttmáli og var undirritaður árið 1262. Hann var samkomulag Íslendinga og Hákonar sem var konungur yfir Noregi á þeim tíma. Í sáttmálanum kom fram að Íslendingar þyrftu að ganga undir stjórn Noregskonungs og þyrftu að greiða honum skatt. Sem fyrr segir var ástæðan fyrir því að Gamli sáttmáli var gerður sú að mikill ófriður var í landinu á Sturlungaöld. Íslendingar vildu fá frið og öryggi. Það voru bara 12 menn sem samþykktu sáttmálann í fyrstu en það tók sinn tíma að fá alla landsmenn, tæplega, til að skrifa undir samninginn. Þrátt fyrir að sjálfstæði Íslendinga hafi smám saman fallið niður með Gamla sáttmála þá voru þeim gefin örugg og fulltrygð réttindi fyrir sig. Einnig var það tryggt að Íslendingar fengu frið. Árið 1662 féll sáttmálinn úr gildi á Kópavogsfundinum. En það var aðeins byrjað að grúska í honum á ný þrátt fyrir að hann hefði fallið úr gildi. Það var gert þegar sjálfstæðisbarátta Íslendinga var komin á kreik og hinn eini sanni Jón Sigurðsson var að berjast fyrir sjálfstæði lands síns. Árið 1883 var byrjað að tala um hann á ný þegar Danakonungur afsalaði sér einveldi sínu. Jón taldi þá sáttmálann hafa tekið gildi á ný (Wikipedia, frjálsa alfræðiritið 2014: “Gamli sáttmáli” og Vísindavefurinn 2014:”Hver skrifaði Gamla sáttmála og hvað fólst í honum?” og Helgi Grímsson 2009:25).
Um miðja 13. öld gengu Íslendingar til samninga við Noregskonung til að leysa langvarandi deilur á milli höfðingjaættanna hér á landi. Sá samningur sem gerður var kallaðist Gamli sáttmáli og var undirritaður árið 1262. Hann var samkomulag Íslendinga og Hákonar sem var konungur yfir Noregi á þeim tíma. Í sáttmálanum kom fram að Íslendingar þyrftu að ganga undir stjórn Noregskonungs og þyrftu að greiða honum skatt. Sem fyrr segir var ástæðan fyrir því að Gamli sáttmáli var gerður sú að mikill ófriður var í landinu á Sturlungaöld. Íslendingar vildu fá frið og öryggi. Það voru bara 12 menn sem samþykktu sáttmálann í fyrstu en það tók sinn tíma að fá alla landsmenn, tæplega, til að skrifa undir samninginn. Þrátt fyrir að sjálfstæði Íslendinga hafi smám saman fallið niður með Gamla sáttmála þá voru þeim gefin örugg og fulltrygð réttindi fyrir sig. Einnig var það tryggt að Íslendingar fengu frið. Árið 1662 féll sáttmálinn úr gildi á Kópavogsfundinum. En það var aðeins byrjað að grúska í honum á ný þrátt fyrir að hann hefði fallið úr gildi. Það var gert þegar sjálfstæðisbarátta Íslendinga var komin á kreik og hinn eini sanni Jón Sigurðsson var að berjast fyrir sjálfstæði lands síns. Árið 1883 var byrjað að tala um hann á ný þegar Danakonungur afsalaði sér einveldi sínu. Jón taldi þá sáttmálann hafa tekið gildi á ný (Wikipedia, frjálsa alfræðiritið 2014: “Gamli sáttmáli” og Vísindavefurinn 2014:”Hver skrifaði Gamla sáttmála og hvað fólst í honum?” og Helgi Grímsson 2009:25).